امشب بغلم کن کمی آرام بگیرم
آن قدر فشارم بده اصلاً که بمیرم
این گونه در آغوش تو مردن چه قشنگ است!
وقتی که به عشق تو گرفتار و اسیرم
روزی که به صد عشوه از این کوچه گذشتی
از بخت بلندم به تو افتاد مسیرم
دل بُرده ای از من چه بخواهی چه نخواهی
در دام تو افتادم و باید بپذیرم
محتاج نَمی از یَمِ دریای لبِ توست
لب های تَرَک خورده ی مانند کویرم
امشب بغلت امن ترین نقطه ی دنیاست
قدری بغل و بوسه و...بگذار بمیرم...
در جمعشان بودم که پنهانی دلم رفت
باور نمی کردم، به آسانی دلم رفت !
از هم سراغش را رفیقان می گرفتند
در وا شد و آمد به مهمانی... دلم رفت !
تقدیم ب بهترینم
ای خدا یار من آنجاست ، حواست باشد؛
او نشان کرده ی اینجاست ، حواست باشد…!
یار من مویِ سرش ، قیمت صد فرهاد است؛
قصه اش قصه ی فرداست ، حواست باشد…!
دیشب ترا بوسیدمت وقتی که چشمت خواب بود
وقتی که دنیا ، غرق در زیبایی مهتاب بود
از لابلای دفترم، شعری صدا می زد تو را
دیدم که حتی بالشم، ازدوریت بی تاب بود!
انگار بوی مردگی پیچیده بود در خانه ام
ماهی سرخ تنگ هم ، آماده ی قلّاب بود !
گلهای یاس روی میز از دوریت پژمرده اند
آن زنبق توی حیاط، با بودنت شاداب بود
دیشب تو را بوسیدمت، حتی درون قاب عکس
طعم لبت شیرین تو ، یک مزه ی نایاب بود....
