ﺩﺭ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎﻝ ﮔﺮﮒ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ :

ﺭﻭﯼ ﺗﯿﻐﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﯾﺨﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺩﺭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﮔﺮﮒ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ، ﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ﺧﻮﻥ ﻟﯿﺲ ﻣﯿﺰﻧﺪ .

ﯾﺦ ﺭﻭﯼ ﺗﯿﻐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﯿﻐﻪ ﯼ ﺗﯿﺰ، ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪﻩ ﯼ ﮔﺮﮒ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑُﺮﺩ . ﮔﺮﮒ ﺧﻮﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻟﯿﺲ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ.

ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﺮﺹ ﻭﺻﻒ ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺳﯿﺮﯼ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ، ﺩﺍﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ! ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﯿﺰﻩ ﺍﯼ ﭘﺮﺗﺎﺏ ! ﺍﻣﺎ ﮔﺮﮒ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻭﺭﺵ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ '!

ﺣﺎﻝ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ:

ﻃﻤﻊ، ﭘﻮﻝ، ﻗﺪﺭﺕ ،ﺗﻜﺒﺮ ،ﻓﺨﺮﻓﺮﻭﺷﯽ،ﺣﺐ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻭ ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺩﺭﻗﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﮒ ﻗﻄﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﺪ .

ﻫﻼﮐﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ، ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﯼ ، ﻧﻪ ﻧﯿﺰﻩ ﺍﯼ