رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مى خواست گروهى را به جهاد بفرستد، خواست از بین آنان شخصى را امیر لشکر قرار دهد، از یکایک آنان پرسید: که از قرآن چقدر مى دانید؟
هر کدام مقدارى را گفتند: تا نوبت به جوانى که از همه کم سن و سال تر بود رسید. گفت : اى رسول خدا من سوره بقره را مى دانم . حضرت فرمود: تو را امیر لشکر قرار دادم .
گفتند: یا رسول الله صلى الله علیه و آله ، این جوان را بر ما، پیر مردها، امیر مى کنى ؟ حضرت فرمود: ((معه سوره البقره )) او سوره بقره را مى داند و شما نمى دانید.(۱)
و جاى بسى تعجب است ، که اگر جوانى سوره اى از قرآن را بداند و پیران آن را ندانند، استحقاق فرماندهى بر آنان را پیدا مى کند! اما اگر جوانمردى چون على (علیه السلام ) همه علم قرآن و تورات و انجیل و زبور را داشته باشد و به فرموده رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ((انا مدینه العلم و على بابها)). چنین شخصى را به جرم این که جوان است ، از حق مسلم و خدادادى اش محروم کنند! و زیر بار امامتش نروند
(۱) تفسیر ابوالفتوح رازى ، ج ۱، ص ۵۲
